ψευδόμουν

σαν περάσουν τα χρόνια, σαν περάσουν
τα χρόνια κι ο αγέρας έχει ανοίξει ένα λάκκο
ανάμεσα στις ψυχές μας
σαν περάσουν τα χρόνια
κι εγώ δεν είμαι άλλο από ένας άνθρωπος που αγάπησε,
κάποιος που στάθηκε για μια στιγμή μπροστά στα χείλη σου,
ένας φτωχός άνθρωπος που κουράστηκε να περπατάει στους
κήπους,
πού θα βρίσκεσαι εσύ; πού
θα βρίσκεσαι, ω κόρη των φιλιών μου!




nicanor parra
μτφ ρήγας καππάτος


photo rene nadler





(η μνήμη/ ως... ψεύδος;
στη μνήμη
μπορούν να
ευτυχούν
όσα ψέμματα πιστεύουμε
-καμμιά "πραγματικότητα" δε μπορεί πλέον να ανατρέψει- 
παρήλθε ο χρόνος.
έχουμε ελευθερία αλήθειας)