Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

the circle





 Η αδελφή μου ...
... είναι ένα μυστήριο σε πλήρες φως.






αναμονή 

Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει εκείνος
Που δεν έχει τι να περιμένει
Και όμως περιμένει.

Γιατι σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να βλέπει
Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
Να παύει να ελπίζει
Σα να παύει να ζει.

Αβάσταχτο είναι... Πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στ'ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο...


μενέλαος λουντέμης






φωτογραφία δημήτρης αλεξάκης the circle

(τα απέχοντα... άστρα)


Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

surveillence




«Δεν έχω τίποτε να προσθέσω πέρα από τούτο δω, που ισχύει σε κάθε περίπτωση: ίσως τη συμβουλή να παίρνετε τη μοναξιά στα σοβαρά και, όποτε έρχεται, να την αντιλαμβάνεστε ως κάτι καλό.
Η αδυναμία των άλλων να την απαλύνουν δεν οφείλεται στο ότι είναι αμέτοχοι και κλειστοί αλλά, πολύ περισσότερο στο ότι: είμαστε πράγματι απέραντα μόνοι όλοι μας, και με εξαίρεση κάποιες πολύ σπάνιες εξαιρέσεις, απλησίαστοι. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό».



 ράινερ μαρία ρίλκε



photo walter de maria

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

χ - ε






αφγανιστάν ρουάντα μογγολία παλαιστίνη βοσνία γουατεμάλα βιρμανία γεωργία ζαΐρ αλγερία κόσοβο λίβανο ισραήλ τσετσενία κογκό σομαλία





- εδώ ζούσαν άνθρωποι
- ναι. πριν από πολύ καιρό




"τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός... άστρα"

χάννα έλενα

φωτογραφία δημήτρης αλεξάκης 

/είναι η ζωή




...εύκολα φιλοσοφεί κανείς στο χαρτί, γιατρέ∙ το δύσκολο είναι η ζωή!


τσέχοφ



φωτογραφία edward dimsdale
 

(...πριν από το θάνατο)


Όσο για τις επιθυμίες που είναι φαινομενικά απραγματοποίητες, όσοι λόγοι κι αν προβληθούν δεν θα μέ έκαναν να τις απαρνηθώ. Θέλω να κρατήσω όλα τα πάθη παρόντα και ανεξίτηλα μέσα μου. Κάποια μέρα σίγουρα θα ανακαλύψουν τους δρόμους της πραγμάτωσης, ενώ η απάρνηση σαπίζει ό,τι αγγίζει.
...κι αν στο μεταξύ έρθει ο θάνατος; Τι σημασία έχει, δεν θέλω να το ξέρω.




raoul vainegem
η βίβλος των ηδονών


Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

με χάρη








Θα ΄ναι το πρόσωπό μου γεμάτο ζωγραφιές από ρυτίδες

Θα σταφιδιάζω με χάρη

τα μαλλιά θα πέφτουν

τα πατώματα θ’ ανθίζουν τρίχωμα

το σώμα θα λιγοστεύει

αλαφρωμένο

τα νύχια μου δε θα με γδέρνουν άλλο 

και το τραγούδι θα δαγκώνει όλες τις μνήμες

(ακριβώς στο  σημείο που πεθάναμε)






"τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός... άστρα"

χάννα έλενα


φωτογραφία annie daverio