Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

με το κόκκινο μολύβι



"Σε καταλαβαίνω" είπα " δίχως να ομιλείς. Περίπατός μου είναι το χέρι σου. Βόσκω σα ζώο την αμέριμνη πόα στο μπράτσο σου".

 


Γ.Ν.Πεντζίκης

 


φράση σημειωμένη με το κόκκινο μολύβι- η τελευταία που διάβασα πριν με πάρει ο ύπνος τη νύχτα. (χαμόγελο)

 


photo Vivian Mayer

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Επάνω στα ίχνη


Επάνω στα ίχνη


Περπατώ και θυμούμαι


Κάτι ξέχασα
Κάτι είχα να κάμω

Πουθενά δεν είναι ο κόσμος
Κλεισμένοι ο ένας στον άλλο
Γνωρίσαμε τη νύχτα που ομιλεί

Κάθε πρωί γίνεται φως
Καινούργιος ουρανός
Ποτέ πια, δεν είναι αλήθεια,
Μέσα μου σκυμμένο πρόσωπο
Χέρια ξεχασμένα μέσα στη σάρκα

Περπατώ και θυμούμαι
Γυμνή στιγμή απέραντη διάρκεια

Ποτέ πιά, δεν είναι αλήθεια,
Μέσα μου σκυμμένο πρόσωπο
Διπλό κορμί ακέρια μοναξιά

Να κοιμηθώ να γνωρίσω ατέλειωτα



Γιώργος Θέμελης
από τη συλλογή "Γυμνό Παράθυρο"

photo Yamamoto

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Κυριακή





Κυριακή. Ξύπνησα στις 8 και 20’. Έβαλα τις παντούφλες μου και πήγα στην τουαλέτα. Νύσταζα ακόμα και χασμουριόμουνα. Αποφάσισα να ξαναπλαγιάσω. Μου αρέσει που έχω το ελεύθερο να σηκώνουμαι ή να μη σηκώνουμαι. Όταν ξανά άνοιξα τα μάτια μου ήταν 9 και 15’. Πήγα να βάλω το ραδιόφωνο αλλά δε λειτουργούσε. Βγήκα στο στενό, μικρό μπαλκόνι. Συννεφιά. Πάνω στον καθρέφτη μια μύγα. Χτες με είχαν τσιμπήσει σκνίπες. Ευτυχώς και χωρίς αλοιφή τα σημάδια υποχώρησαν. Παραμέρισα το σεντόνι και τα ρούχα που είχα φορέσει χθες. Έτρεξα στο μπάνιο. Χλιαρό το νερό. Η σαπουνάδα αρωματισμένη. Θυμήθηκα τον κολώνια που χρησιμοποιώ και έχει τελειώσει. Δεν πρέπει να ξεχάσω να πάρω τα φάρμακά μου. Μετά που κατάπια την κουταλιά μου ήρθε να κάμω εμετό. Με στεναχωρεί η υγεία μου. Αναγκάζομαι να τρώγω κρέμες άνοστες, που κανένα μικρό παιδί δε θα τις γευόταν. Παίρνοντας το πρωινό μου τον σκέφτηκα. Του είπα στο τηλέφωνο μ’ όλη μου την καρδιά και την ψυχή: «Έρχομαι». Ντύθηκα φρεσκοσιδερωμένα και καθαρά ρούχα, τα πιο καινούργια μου ρούχα. Βγήκα αποχαιρετώντας την κάμαρή μου. Όλα τα’ άφηκα άνω κάτω και τούτο με κάνει να νιώθω ευχαριστημένη. Καταλαβαίνω ότι η ακαταστασία αυτή, μου δίνει την ευκαιρία μα μάθω ποια είμαι. Λαχταρώ να γίνω ένα δέντρο. Φυτρώνοντας στον τόπο που πατά, να στέκομαι δίπλα του, να τον ξεκουράζω με την σκιά μου. Μαζί του επιστρέφω στα περασμένα, συνθέτοντας το πρόσωπό μου με πέτρες ερειπίων. Θα μοιάσω τις όμορφες ολόγλυφες γυναίκες των αρχαίων καιρών στα Μουσεία. Ακόμα κι όταν μας χωρίζει κάποια απόσταση, καταλαβαίνω ότι θα είναι μπορετό να υπάρχω και μετά τη διάλυση που επιφέρει ο θάνατος.


 "Αρχείον"
Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης


photo Donata Wenders
The Back


Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

In a Landscape



John Cage In a Landscape

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

οι φάλαγγες των δακτύλων της





Ποίημα ερωτικό αναφερόμενο σε νεαρά κόρη, που παρομοιάζει τις φάλαγγες όλων των δακτύλων της, με εκστρατευτικά σώματα ικανά να κατακτήσουν τον κόσμο άπαντα. Η ίδια νεαρά, μετρώντας τα δάχτυλα του ενός μόνο χεριού της τα ταυτίζει με τις πέντε Ηπείρους της επιφανείας της γης. Ευτυχώς υπογραμμίζεται, ότι δεν πάσχει από εξαδακτυλία, γιατί τότε θα υποχρεώνονταν να συμπεριλάβει, στην θαλπωρή του τρυφερού χεριού της, την ακατοίκητη και παγωμένη Ανταρκτική, ως έκτη Ήπειρο.



Αρχείον
Ν. Γ. Πεντζίκης

Οι Εκδόσεις των Φίλων
Αθήνα 1974

photo Josephine Sacabo

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

πολεμούσε



"...γιατί όσο καλά οργανωμένη κι αν ήταν αυτή η Διοίκηση, το μόνο που έκανε ήταν να προασπίζει απόμακρα και αόρατα συμφέροντα στο όνομα απόμακρων και αόρατων Κυρίων, ενώ ο Κ. πολεμούσε για κάτι ζωτικά κοντινό, μαχόταν για τον ίδιο τον εαυτό του και επιπλέον, τουλάχιστον στην αρχή, το έκανε με τη θέλησή του, ο επιτιθέμενος ήταν αυτός∙ και δεν ήταν ο μόνος που πάλευε για τον εαυτό του, θα πρέπει να υπήρχαν κι άλλες δυνάμεις που μπορεί να μην τις ήξερε, μα αν έκρινε από τα μέτρα που λάμβανε η Διοίκηση έπρεπε να τις θεωρεί υπαρκτές."

 


Ο Πύργος
Franz Kafka
μτφ Βασίλης Πατέρας

 

(photo Leo Matiz)

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

whish




σήμερα που έπιασε βροχή αν και μου αρέσει στένεψε ο χώρος και στεναχωριέμαι ακόμα λίγο 
κι άλλο κι άλλο       για αυτούς που λείπουν      και μου λείπουν.
νερό
-και από το δικό μου  
  
(so... 
whish
whish you where here - my loves                                                 )


 

photo Josef Sudeκ

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013




(δε ξέρω ποιανού είναι η φωτογραφία ούτε ποιοί είναι οι δυό τους αυτοί που εικονίζονται...
θα ψάξω.)

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

διαφορά ισχύος



...έγινε κάτι που ο Κ. δε θα κατάφερνε ποτέ μονάχος, που δε θα τολμούσε ούτε καν να το προσπαθήσει, που η Διοίκηση απ' τη μεριά της μάλλον δε θα το επέτρεπε ποτέ, δηλαδή το ότι απ' την αρχή κιόλας αντιμετώπισε τη Διοίκηση ανοιχτά, χωρίς ελιγμούς, πρόσωπο με πρόσωπο, όσο ήταν δυνατό κάτι τέτοιο. Μα ήταν επικίνδυνο αυτό το δώρο, απάλλασε βέβαια τον Κ. από ένα σωρό ψευτιές και μηχανορραφίες, αλλά τον άφηνε σχεδόν ανυπεράσπιστο, τον αποδυνάμωνε στον αγώνα του και θα τον έφερνε ακόμα και σε απόγνωση, αν ο Κ. δεν υπενθύμιζε στον εαυτό του ότι η διαφορά ισχύος ανάμεσα στον εαυτό του και στη Διοίκηση ήταν τόσο μεγάλη, που όσα ψέμματα και πονηριές κι αν μεταχειριζόταν δε θα κατάφερνε να μειώσει αισθητά αυτή τη διαφορά προς όφελός του, το πολύ πολύ να την καθιστούσε κάπως λιγότερο δυσάρεστη. Αυτό όμως ήταν απλώς μια σκέψη για να παρηγοριέται...





Franz Kafka
Ο Πύργος
μτφ Βασίλης Πατέρας
εκδ Ροές

photo Jeff Zaruba