Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

...αγριότερα από πριν...






- φίλα το!
- μα..., μπροστά στους άλλους;
- φυσικά!
έτρεμα. την κοίταζα ασάλευτος. μου χαμογελούσε τόσο γλυκά που έτρεμα ολόκληρος. εντέλει, γονάτισα, τρέκλισα, και ακούμπησα τα χείλια μου στην ανοιχτή πληγή. το γυμνό της μπούτι χάιδεψε τ' αφτί μουˑ μου φάνηκε τότε πως άκουσα εκεί τον σάλο του πελάγου, αυτή την αντάρα που ακούμε όταν βάζουμε στ’ αφτί μας μεγάλα κοχύλια. Μέσα στον παραλογισμό του μπορντέλου και στη σύγχυση που με περιέζωνε (μου φαίνεται πως ένιωσα να πνίγομαι, ήμουν κόκκινος, είχα γίνει μούσκεμα απ’ τον ιδρώτα), έμεινα αλλόκοτα μετέωρος, λες κι η Εντουαρντά κι εγώ είχαμε χαθεί σε μια ανεμοδαρμένη νύχτα, με τη θάλασσα μπροστά μας.




μαντάμ εντουαρντά

georges bataille


μετάφραση δημήτρης δημητριάδης