Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

lalalailalailai


 I am all I got

I remember the day
when I cried out for help
no one came running
and that's when I first knew
I am all I got!
Went to the wise man
but no answer he could give
I went to the kind man
he shrugged his shoulders and wept
You are all you got!
I went to the saint
but he was busy praying
I payed a visit to the sinner
but he said "brother, don't even bother"
You are all u got!
I went to see my mother
but she was busy dying
I went to my father's grave
but he was really dust
Yes I m all I got!
So forgive pretty darling
but I m all I got
believe it or not
love will save us not
I am all I got
I am all i got!
There might come a day
when the lord will embrace me
so son get on your knees and pray
I am all you got
but until that day
I am all I got!

 Dead brothers - "I am all I got"
album  The 5th Sin-Phonie  2010
 http://www.youtube.com/watch?v=qVOb8ASWQa0

photo Harry Callahan

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

...πέντε απλές κινήσεις


Το ξύρισμα είναι πέντε απλές κινήσεις

Χρειάζεται λίγη προσπάθεια να κοιτάξεις τον καθρέφτη στα μάτια. Ή αν θέλεις γίνεται κοιτώντας τον τοίχο – έχεις συνηθίσει πια – και ακούγοντας τα βήματα των πλαϊνών , που πηγαίνουν από την κουζίνα στο σαλόνι και μέχρι την πόρτα. Η πρώτη ξυραφιά στο αριστερό μάγουλο να φύγουν τα ξένα λόγια και το χώμα από το χθεσινό ύπνο. Η δεύτερη στο δεξιό πνίγοντας στους αφρούς την παιδική σου ηλικία. Η Τρίτη στο υποτιθέμενο μουστάκι (με προσοχή μην κόψεις την αναπνοή ). Η τέταρτη γύρω στο πηγούνι, εκεί συνήθως σκαλώνουν τα αυγά των φιλιών και θέλει καλό ξύρισμα. Αν μείνει τίποτα , θυμάσαι χρόνια ένα συγκεκριμένο πρόσωπο και ξεχνάς τη ζωή και το σκύλο σου. Η Πέμπτη και κυριότερη στην περιοχή του λαιμού (ναρκοθετημένη περιοχή ) με σκιές δέντρων , σημάδια , λίμνες , υδρόβια ζωή ,πουλιά – πολλά πουλιά χωρίς όνομα- τουφεκιές. Φτερά πέφτουν αργά στους ώμους. Το φανελάκι χιονισμένο. Θέλω να κόψω το λαιμό μου - θέλω να κόψω το λαιμό σου. Με μια καλοζυγισμένη κίνηση τα σβήνεις όλα . Με το που τελειώνεις αρχίζουν να φυτρώνουν τα ίδια πάλι , δυνατά και αγέρωχα.

Γιάννης Κοντός

mood of the night

Tindersticks
until the morning comes

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

όπως ο ωκεανός




«Κι αυτό το ξέρω»- και του άδραξε πάλι τα μαλλιά, κάνοντάς τον πάλι να πονεί, μόλο που εκείνος ήξερε, πως αυτή ήξερε πως τον έκανε να πονεί. «Άκουσε: πρέπει να’ ναι πάντα μήνας του μέλιτος, παντοτινά. Για πάντα και παντοτινά, ώσπου να πεθάνει ένας από τους δυο μας. Δεν μπορεί να’ ναι διαφορετικά. Είτε παράδεισος είτε κόλαση: καμιά ανάπαυση εκτός από το γαλήνιο καθαρτήριο στο ενδιάμεσο, για να περιμένουμε ώσπου η καλή συμπεριφορά ή η μακροθυμία ή η ντροπή ή η μεταμέλειά μας συντρέξουν».
«Ώστε δεν πιστεύεις σ’ εμένα, δεν έχεις εμπιστοσύνη σ’ εμένα, αλλά στην αγάπη»- και όπως εκείνη τον κοίταζε: «Δηλαδή, όχι σ’ εμένα σε κανέναν άντρα».
«Ναι, έχω εμπιστοσύνη στην αγάπη. Λένε πως η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων πεθαίνει. Λάθος. Δεν πεθαίνει. Παρατάει μονάχα, φεύγει, αν δεν είσαι αρκετά καλός, αν δεν αξίζεις αρκετά. Δεν πεθαίνει∙ εσύ πεθαίνεις. Είναι όπως ο ωκεανός: αν δεν είσαι καλός, αν αρχίσεις να του μυρίζεις άσκημα, σε φτύνει κάπου με αηδία για να πεθάνεις. Πεθαίνεις οπωσδήποτε, αλλά προτιμώ να πνιγώ στον ωκεανό παρά να ξεβραστώ σε μια λουρίδα νεκρής αμμουδιάς και να μ’ αποξεράνει ο ήλιος σ’ ένα τιποτένιο πραματάκι, μ’ ένα ¨κάποτε ήταν¨ για επιτύμβια επιγραφή. Σήκω. Σου είπα πως θα μετακομίσουμε σήμερα».




The Wild Palms 1939
William Faulkner
μετάφραση  Κοσμάς Πολίτης
εκδόσεις γράμματα