(Ο τρόπος να κινδυνεύουμε)
Στην ηλικία του έρωτα πρώτο μυστήριο αντάμωσα
Τη συντήρηση αν τη μπορώ
Μυστήριο θανάτου γιορτάζοντας
Σ' έναν περίπατο ευωδιάς
*
(Η έννοια των τυφλών)
Με το γυμνό κεφάλι του και τις μικρές ψιλές φωνές, τις γρήγορες
Του λάρυγγα
Διασχίζοντας - τι γρήγορα - τις ζώνες του καιρού
Όχι με μιας
Με πάλεψε, σ' όλο το σώμα μου έσκαψε για τα όμοια του φωλιές
Κι έγινα κατοικία άγριων πουλιών
Στη μέση ερημιάς
Τώρα εκεί θα κατοικεί τ' ωραίο πουλί
Σ΄ένα κουβάρι συνωστίζεται αναπνοής
Το τρωκτικό των θεμελίων
Ποιά χάραξε τα χείλη μου η λέξη αμυχή
Ήτανε δίχτυ ψυχών τα πουλιά, ήτανε παγίδες, δεν άφηναν ανοιχτό
ουρανό.
Ελένη Βακαλό
"Πριν από το Λυρισμό"
εκδόσεις Συμείον 1981
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου