...

το φως το καταντήσαμε

την τέλεια –για το τίποτε- κρυψώνα

 ...



την ακτινογραφία του κόσμου

με τα σπασμένα γόνατα

το ξοφλημένο στέρνο

και τις ρωγμές να υφέρπουν ύπουλα

μες στις δημοκρατίες

It’ s a strange thing

It’ s a strange thing

The power of evil

Αλλά η πιο μεγάλη ειρωνεία της ρωγμής

δεν είναι αυτό που κάνει στα μελλούμενα

ούτε το πώς ξεχειμωνιάζει μες στα φόβητρα

Είναι

        που λειτουργεί σαν κλειδαρότρυπα

Όσο και να την αγνοείς

μια μέρα φτάνει ως το μάτι σου

και τότε βλέπεις καθαρά:

Αριστερά / μόνο                                             Δεξιά / μόνο

Ότι η μοίρα                                                   Ότι η στάθμη

κι η αστοχία μας                                            του κενού

είναι το ίδιο πράγμα                                      δεν ανεβαίνει τυχαία

Μα τέτοιες συμπληγάδες – Παναγία μου –

εγώ τις έμαθα καλά

Με κάθε νύχτα που περνά

η υπομονή μου χάνει κι ένα δάχτυλο

Εννιά

          Οχτώ

                   Εφτά

Αλλά κι απόψε θα περάσω απέναντι

Απόψε  - όχι για την ποίηση

    -μη φανταστείτε κάτι  ηρωικό –

Απλά

  για να πάρω τσιγάρα.

Γιάννης Στίγκας

Ο ΔΡΟΜΟΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ

Εκδόσεις: Μικρή Άρκτος 2012

Photo: Bill Vacarro