...σχετικά με το ζήτημα του αγκαλιάσματος, θα πρέπει να σας εξηγήσω ότι είχαν αγκαλιαστεί λίγες φορές αμέσως μόλις είχαν συναντηθεί και ότι μια φορά τον είχε σφίξει ριγώντας στην αγκαλιά της για πολλή ώρα για να τον αποχαιρετήσει, πράγμα που τον είχε πείσει ότι δεν ήθελε να τον ξαναδεί, αλλά είχε πέσει έξω, αν και ήταν αλήθεια, ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν, ότι από εκείνη την ημέρα και μετά, κάθε φορά που επιχειρούσε να την αγκαλιάσει, εκείνη σταύρωνε τα χέρια και τον προσπερνούσε, οπότε κι αυτός, αηδιασμένος στη σκέψη ότι της γινόταν φορτικός, έπαψε να προσπαθεί, μην ξέροντας για πόσο καιρό θα ήταν σε θέση να ελέγξει τον εαυτό του, ενώ ταυτόχρονα γνώριζε, με μια σχεδόν εκστατική υπερηφάνεια, ότι θα μπορούσε να συγκρατηθεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του, αν του το ζητούσε εκείνη ή αν το προσδοκούσε από αυτόν. Ύστερα από τρεις τέσσερεις ημέρες βρήκε το θάρρος να τη ρωτήσει γιατί δεν μπορούσε πλέον να την αγκαλιάσει, κι εκείνη, ισιώνοντας τα μαύρα μαλλιά της, τον διαβεβαίωσε ότι μπορούσε∙ όλα ήταν μια παρεξήγηση∙ εκείνη πίστευε ότι αυτός δεν ήθελε. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο χαρούμενος αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή. Επιπλέον, τη ίδια μέρα είχε τη εξαιρετική τύχη να την συναντήσει δύο φορές∙ και τη δεύτερη φορά την αγκάλιασε σφιχτά∙ όλη την υπόλοιπη μέρα πετούσε στα ουράνια.
...κι εφόσων οι περιστάσεις υπαγόρευαν ότι η αφοσίωσή του θα έπρεπε να εκδηλώνεται λίγο πολύ εν τη απουσία της, ευχόταν να οδηγηθεί στην τρέλα, ώστε να μπορεί να ζει σε έναν κόσμο όπου εκείνη θα ήταν πάντα μαζί του.
κεντική ευρώπη
(έκσταση)
γουίλλιαμ τ. βόλμαν
photo alexander chernogrivo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου