The heart is a lonely hunter

ΤΟ ΔΑΣΟΣ



Με φώναζε με φωνή αγριμιού μες τη νύχτα
Με ζητούσε
Ώχ έλα, έλα





Συνέχεια του ωτακουστή

Σαν από δίπλα μας πέρασε, μ’ άκουσε έμένα να του μιλώ για το παιδί
και για ό,τι άλλο είχε γίνει τη μέρα
Δεν ξέρω αν άκουσε και το λυγμό.





Το δάσος
Έπαιρνε πάντα
Το σχήμα
Της σκιάς που είχε εκείνος
Καθώς περνούσε
Ανάμεσα
Από τα δέντρα
Του δάσους
Κι αλλάζει το χρώμα της
Στη ρίζα γύρω
Η σκιά τους


Είναι σίγουρο όμως πως δεν έφταιγα εγώ
Γιατί τώρα
Που αναλογίζομαι την εποχή
Σαν έτρεξα
Την άλλη μέρα
Να κρυφτώ
Ήταν αλλόκοτο
Η θάλασσα
Στην άκρια του δάσους
Που ακουμπά



Επεισόδιο Τέταρτο

Κλαίω πάνω στο σώμα ενός κοιμισμένου παιδιού γιατί αισθάνομαι
πως θα τον προδώσω πριν χαράξει η αυγή.



Η εξομολόγησή μου για πρώτη φορά
Ας γραφτεί με το αληθινό όνομά της
Ε ξ ο μ ο λ ό γ η σ η
Και όχι καθόλου προσπάθεια ποιητική
Αφού έτσι πρέπει
Να πονέσω
Ακόμη πιο πολύ
Γι’ αυτό

Μπορούσα να αμύνομαι
Τώρα το λέω μοναξιά

…

Κι όσο γι’ αυτά που σας άφησα
Σήμερα
Να υπονοηθούν
Δεν είναι από αγάπη
Το θέλησα





Γι’ αυτό στο δάσος βουλιάζει κανείς
Μόνο για να μπορέσω
Από κάπου να βγώ

(Στιγμή μεγάλης αναπνοής)







«ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΡΙΣΜΟ»
Ελένη Βακαλό
Εκδόσεις Συμείον 1981

http://www.youtube.com/watch?v=tYjKKPZ81kc&feature=related
Heidi Elva ~ The Heart Is A Lonely Hunter

(μια επιστροφή βιβλίου σε άκαιρους καιρούς
κι ενώ τα δάχτυλα χώθηκαν πια στα κόκαλα)