Ο Γλάρος

…

Τρέπλιεφ
Σήμερα έκανα κάτι ελεεινό: σκότωσα αυτόν τον γλάρο. Τον αφήνω στα πόδια σας.

Νίνα
Τι σας συμβαίνει; [Σηκώνει το γλάρο και τον κοιτάζει.]

Τρέπλιεφ [ύστερα από παύση]
Έτσι σε λίγο θα σκοτώσω και τον εαυτό μου.

Νίνα
Δεν σας αναγνωρίζω.

Τρέπλιεφ
Ναι, όπως δεν σας αναγνωρίζω πια κι εγώ…



{ Έχω μουσαφίρη το ζωγράφο Λεβιτάν. Χθες βγήκαμε μαζί και κυνηγήσαμε μπεκάτσες. Αυτός χτύπησε μια, το πουλί πληγώθηκε στο φτερό κι έπεσε σ’ ένα νερόλακκο. Πάω κι εγώ να το πιάσω. Έχει μια μακριά μύτη, μαύρα μεγάλα μάτια και φτερωσιά θαυμάσια. Τι να κάνομε τώρα… Ο Λεβιτάν μορφάζει με θλίψη, κλείνει τα μάτια του και με παρακαλεί με τρεμουλιαστή φωνή: «Χτύπα του, καλέ μου, το κεφάλι πάνω στο κοντάκι του τουφεκιού». Του λέω: «Δεν μπορώ». Αυτός συνεχίζει να κουνά νευρικά τους ώμους του, να τρεμουλιάζει και να με παρακαλά, η μπεκάτσα συνεχίζει να με κοιτάζει με απορία. Αναγκάστηκα να υπακούσω τον Λεβιτάν και ν’ αποτελειώσω το πουλί. Και τώρα, μέσα στον κόσμο υπάρχει ένα ωραίο ερωτευμένο πλάσμα λιγότερο, όσο που δύο ηλίθιοι γυρίζουν στο σπίτι και στρογγυλοκάθονται στο τραπέζι να φάνε…

Από επιστολή του Α.Π. Τσέχωφ στον Α.Σ. Σουβόριν, Μελίχοβο, 8 Απριλίου 1892 – Άντον Τσέχοφ, Αλληλογραφία, μτφρ. Μέλπω Αξιώτη, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 1970 }


…

Νίνα
Θα χωρίσουμε και… μπορεί να μην ξανασυναντηθούμε. Πάρτε αυτό, σας παρακαλώ: ένα μικρό ενθύμιο από μένα. [Του δίνει ένα μενταγιόν]. Έβαλα να χαράξουν τα αρχικά σας… κι από πίσω τον τίτλο του βιβλίου σας «Μέρες και Νύχτες».

Τριγκόριν
Τρισχαριτωμένο! [Φιλάει το μενταγιόν] Πανέμορφο δώρο!

Νίνα
Να με σκέφτεστε καμιά φορά.

Τριγκόριν
Θα σας σκέφτομαι. Θα σας σκέφτομαι όπως ήσασταν εκείνη την υπέροχη μέρα τις προάλλες - θυμάστε;- με το ανοιχτόχτωμο φουστάνι… Είχαμε εκείνη τη συζήτηση… ήταν κι εκείνος ο άσπρος γλάρος στο παγκάκι.

Νίνα [σκεφτική]
Ναι ο γλάρος…
…

Τριγκόριν [διαβάζει το μενταγιόν]
«Μέρες και Νύχτες, σελίς 121, σειρά 11-12.»


{ Ύστερα από δυο μέρες αγωνίας, πήρα επιτέλους μια απόφαση. Παράγγειλα σ’ έναν αδαμαντοπώλη ένα κοσμηματάκι σε σχήμα μικροσκοπικού βιβλίου. Στη μια πλευρά ήταν χαραγμένες οι λέξεις: «Παραμύθια και διηγήματα Α. Τσέχοφ», στην άλλη: «Σελίδα 267, σειρά 6 και 7». Αν έψαχνες αυτές τις σειρές στον τόμο των διηγημάτων, έβρισκες τη φράση: « Αν χρειαστείς κάποτε τη ζωή μου, έλα και πάρε την.» Μόλις ήταν έτοιμο το κόσμημα, έσβησα από τη θήκη τη διεύθυνση του καταστήματος, έκαμα ένα πακετάκι και το’ στειλα στον αδελφό μου στη Μόσχα, με την παράκληση να το πάει στην σύνταξη της «Ρωσικής Σκέψης». Ο αδελφός μου το’ δωσε στον αρχισυντάκτη Γκόλτσεφ, κι αυτός θα το’ δινε στον Τσέχοφ. Η πράξη αυτή ήταν αποτέλεσμα της αγωνίας μου και της απελπισίας.

Λύντια Αβίλοβα, Ο Τσέχοφ στη ζωή μου, μτφρ. Μέλπω Αξιώτη, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 1968. }


Τριγκόριν
Σελίς 121, σειρά 11-12. Τι να λέει εκεί; Υπάρχουν σ’αυτό το σπίτι τα βιβλία μου;

…
Τριγκόριν [ψάχνει στο βιβλίο]
Σελίς 121… σειρά 11-12… Να το… [διαβάζει] «Αν ποτέ σου χρειαστεί η ζωή μου, έλα και πάρ’ την.»
Αν ποτέ σου χρειαστεί η ζωή μου, έλα και πάρ’ την… Αντηχεί τόση θλίψη σ’ αυτή την κραυγή της άδολης ψυχής, που μου ματώνει την καρδιά…
Ας μείνουμε άλλη μια μέρα!



Από το πρόγραμμα της παράστασης:
«Ο Γλάρος»
Άντον Π. Τσέχοφ
Mετάφραση: Αντιγόνη Φιλιπποπούλου
Θέατρο Του Νέου Κόσμου
Χειμερινή Περίοδος 2002-2003

Photo: Kamil Vojnar

http://www.youtube.com/watch?v=PEPm5p-SMZk
Abandoned, Scott Matthew