Έμαθα χτες,
(φαίνεται ότι έφτασα καθυστερημένος, ή μπορεί και να είναι μια οποιαδήποτε φήμη, μια από κείνες τις βρώμικες φλυαρίες που διαδίδονται στα πλυσταριά και στα αποχωρητήρια όταν αδειάζονται τα μαστέλα του φαγητού που καταβροχθίστηκε για μια ακόμη φορά),
έμαθα χτες λοιπόν,
μια από τις πιο εντυπωσιακές επίσημες μεθόδους των δημοσίων αμερικάνικων σχολείων που συμβάλλει αναμφίβολα στο να θεωρείται αυτή η χώρα η πρωτοπορία της προόδου.
Φαίνεται πως μεταξύ των εξετάσεων και των δοκιμασιών που υφίσταται ένα παιδί που μπαίνει για πρώτη φορά σε δημόσιο σχολείο, είναι και η δοκιμασία η λεγόμενη του σπερματικού υγρού ή του σπέρματος
και που συνίσταται στο να ζητήσουν απ’ αυτόν τον καινούργιο μαθητή λίγο από το σπέρμα του για να το βάλουν σε μια φιάλη και μ’ αυτό τον τρόπο να το διατηρήσουν έτοιμο για όλα τα πειράματα τεχνητής γονιμοποίησης που θα μπορούσαν να επιχειρήσουν.
Γιατί οι Αμερικάνοι όλο και περισσότερο ανακαλύπτουν πως τους λείπουν χέρια και παιδιά,
όχι εργάτες δηλαδή,
αλλά στρατιώτες,
και θέλουν πάσει θυσία και με οποιοδήποτε κόστος να κατασκευάσουν στρατιώτες
εν όψει όλων των διαπλανητικών πολέμων που θα μπορούσαν να γίνουν στο μέλλον,
και που θα είναι προορισμένοι να ¨αποδείξουν¨- μέσα από τις συντριπτικές αρετές της δύναμης
την υπεροχή των αμερικάνικων προϊόντων, και των καρπών του αμερικάνικου ιδρώτα σ’ όλα τα πεδία της δυνατής δραστηριότητας και του δυναμισμού της δύναμης.
Γιατί είναι ανάγκη να παράγουν,
πρέπει μ’ όλα τα μέσα των πιθανών δραστηριοτήτων να αντικατασταθεί η φύση οπουδήποτε μπορεί να
αντικατασταθεί,
πρέπει να βρουν στην ανθρώπινη αδράνεια ένα μεγαλύτερο πεδίο απασχόλησης,
πρέπει ο εργάτης να έχει με τι να καταπιαστεί,
πρέπει να δημιουργηθούν καινούργιες δραστηριότητες, και επιτέλους να επέλθει η βασιλεία όλων αυτών των κάλπικων κατασκευασμένων προϊόντων, όλων αυτών των ευτελών συνθετικών υποκατάστατων
με τα οποία δεν έχει τίποτα να κάνει η όμορφη αληθινή φύση,
που πρέπει να παραχωρήσει τη θέση της μια για πάντα και ντροπαλά σ’ όλα τα θριαμβευτικά προϊόντα της
νοθείας,
όπου το σπέρμα όλων των εργοστασίων της τεχνητής γονιμοποίησης
θα βρει επιτέλους
που να χρησιμοποιηθεί.
Όχι πια φρούτα, δέντρα, όσπρια, φαρμακευτικά φυτά, και κατά συνέπεια, όχι πια τροφές
αλλά συνθετικά προϊόντα μέχρι σκασμού,
μέσα στους ατμούς,
μέσα στις ιδιάζουσες διαθέσεις της ατμόσφαιρας, στους ειδικούς άξονες των ατμοσφαιρών των βγαλμένων με το ζόρι, που έχουν για σύνθεση τις αντιστάσεις μιας φύσης που ο πόλεμος και από τον πόλεμο δεν γνώρισε άλλο από τον φόβο.
Ζήτω ο πόλεμος λοιπόν, έτσι δεν είναι;
Γιατί ο πόλεμος είναι αυτό που οι Αμερικάνοι ετοίμασαν και ετοιμάζουν μέρα με την μέρα.
Για να υποστηρίξουν αυτή την ανούσια διαμόρφωση απ’ όλους εκείνους τους ανταγωνισμούς που δεν θα λείψουν να
εμφανιστούν από παντού,
χρειάζονται στρατιώτες, στρατοί, αεροπλάνα, τεθωρακισμένα.
Εξ’ ου και όλο αυτό το σπέρμα,
το οποίο η αμερικάνική κυβέρνηση είχε την ξετσιπωσιά να σκαρφιστεί.
Γιατί υπάρχει παραπάνω απ’ ένας εχθρός
αγαπητέ μου,
εμείς, οι καπιταλιστές,
και ανάμεσα σ’ αυτούς τους εχθρούς,
η Ρωσία του Στάλιν
που δεν έχει βέβαια έλλειψη από οπλισμένα χέρια.
Όλα αυτά είναι θαυμάσια,
δεν είχα όμως τους Αμερικάνους για πολεμοχαρείς.
Για να χτυπήσεις όμως πρέπει να χτυπηθείς,
και ίσως να είδα πολλούς Αμερικάνους στον πόλεμο
αλλά είχαν πάντα μπροστά τους στρατιές ολόκληρες
από τανκς, αεροπλάνα, τεθωρακισμένα
που τους χρησίμευαν για ασπίδες.
Είδα πολλές φορές τους Αμερικάνους και τις μηχανές τους να μάχονται.
Είδα πολλές φορές τις μηχανές να μάχονται
αλλά τους άνδρες που τα οδηγούσαν
τους είδα τραβηγμένους
στα μετόπισθεν.
Μπρος σ’ ένα λαό που ταΐζει τ’ άλογά του, τα βόδια του και τα γαϊδούρια του με τους τελευταίους τόνους αληθινής μορφίνης που του μένουν ακόμα πριν την αντικαταστήσει με τα υποπροϊόντα του καπνού,
προτιμώ τον λαό που τρώει την ίδια του τη γη, την γη όπου γεννήθηκε,
μιλώ για τους Ταραχουμάρα
που τρώνε το Πεγιότ από την ίδια τη γη
ενώ γεννιέται,
και που σκοτώνει τον ήλιο για ν’ ανακηρύξει το βασίλειο της μαύρης νύχτας,
και σπάει τους σταυρούς των χώρων ώστε οι χώροι του διαστήματος να μην μπορούν πια να συναντηθούν ούτε να διασταυρωθούν.


«Για να τελειώνουμε
Με την υπόθεση
Του Θεού»
Αντονέν Αρτώ

Μετάφραση: Λυδία Κουβάτσου
Εκδόσεις: Αιγόκερως (1987)

Photo: Keith Karter (2005)- Darwin’s Dream