ΡΕΚΒΙΕΜ
(απόσπασμα)
Αντί προλόγου
Στα φοβερά χρόνια της γιεζόβσινα, πέρασα δεκαεφτά μήνες περιμένοντας στην ουρά μπροστά στις φυλακές του Λένιγκραντ. Μια μέρα, κάποιος με «αναγνώρισε». Τότε μια γυναίκα που στεκόταν πίσω μου και δεν είχε ακούσει βέβαια ποτέ της το όνομά μου ξύπνησε απ’ την άκαμπτη νάρκη όπου πέφταμε όλοι μας και με ρώτησε με τα μελανιασμένα χείλη της, σκύβοντας στ’ αυτί μου(εκεί όλοι μίλαγαν ψιθυριστά):
- Κι αυτό μπορείτε να το περιγράψετε;
Κι εγώ της είπα:
- Μπορώ.
Τότε, κάτι σαν χαμόγελο γλίστρησε πάνω σ’ αυτό που ήταν κάποτε το πρόσωπό της.
1 Απριλίου 1957, Λένιγκραντ
Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου
photo Michael Kenna
"Balcony, Peterhof Russia" (1999)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου