Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

πάσχα




  Oscar Wilde:

«Όταν ο Ιησούς θέλησε να γυρίσει στη Ναζαρέτ», διηγιόταν (ο ΄Οσκαρ), «η Ναζαρέτ ήταν έτσι αλλαγμένη, που δεν αναγνώρισε την πόλη του. Η Ναζαρέτ που είχε ζήσει ήταν γεμάτη δάκρυα και θρήνους – ενώ αυτή που τώρα συναντούσε ήταν όλο γέλια και τραγούδια. Κι ο Χριστός, μπαίνοντας στη πόλη, είδε δούλους φορτωμένους άνθη, που έτρεχαν κατά τη μαρμαρένια σκάλα ενός λευκού μεγάρου μαρμαρένιου. Ο Χριστός μπήκε τότε μες στο σπίτι, και στο βάθος μιας αίθουσας ιάσπινης, ξαπλωμένο μέσα σε μια παχιά πορφύρα, είδ’ έναν άνθρωπο που στα  ξεχτενισμένα του μαλλιά ήταν πλεγμένα ρόδα κόκκινα και που τα χείλη του ήταν κόκκινα κι αυτά απ’ το κρασί. Κι ο Χριστός πήγε κοντά του, τον άγγιξε στον ώμο και του λέει:

-¨Γιατί ζεις τέτοια ζωή;¨ Κι ο άνθρωπος γύρισε, τον γνώρισε κι απάντησε: -¨Ημουν  λεπρός και συ με γιάτρεψες. Γιατί να ζήσω τάχα μ’ άλλον τρόπο;¨

»Κι ο Χριστός βγήκεν απ’ αυτό το σπίτι. Και να που, σ’ ένα δρόμο, είδε μια γυναίκα που το πρόσωπό της και τα ρούχα της βαμμένα και χρωματισμένα και στα πόδια της είχεν υποδήματα όλο μαργαριτάρια και πίσω της βάδιζ’ ένας άνθρωπος που το φόρεμά του ήταν δίχρωμο και που τα μάτια του ήταν γεμάτα πόθους. Κι ο Χριστός πλησίασε τον άντρα, τον άγγιξε στον ώμο και του λέει:

-¨Γιατί ακολουθείς τάχα τη γυναίκα αυτή, και γιατί την κοιτάς μ’ αυτόν τον τρόπο;¨ Κι ο άνθρωπος γύρισε, τον γνώρισε κι απάντησε: - ¨΄Ημουν τυφλός και συ με γιάτρεψες. Τι άλλο τάχα να κοιτάξω με τα μάτια μου;¨

»Κι ο Χριστός πήγε κοντά και στη γυναίκα: - ¨Ο δρόμος που τραβάς¨, της λέει, ¨είναι ο κακός της αμαρτίας∙ γιατί τάχα τον ακολουθείς;¨ Κι η γυναίκα τον γνώρισε και του αποκρίθηκε γελώντας:- ¨Ο δρόμος που τραβώ μ’ αρέσει, και μου συγχώρεσες όλες τις αμαρτίες μου.¨

»Τότε ο Χριστός ένιωσε θλιμμένη την καρδιά του και θέλησε να φύγει απ’ την πόλη. Αλλά, καθώς τραβούσε για να βγεί, είδε, στην άκρη ακριβώς της τάφρου, ένα νέο που ‘κλαιγε. Ο Χριστός πήγε σιμά του τότε και, ΄γγίζοντας τις μπούκλες των μαλλιών του, του λέει: - ¨Φίλε μου, γιατί κλαίς;¨

»Κι ο νέος σήκωσε τα μάτια, τον γνώρισε κι απάντησε: - ¨΄Ημουν νεκρός και συ μ’ ανάστησες∙ τι άλλο πια να κάνω με τη ζωή μου;¨»






André Gide

 “Oscar Wilde – Αναμνήσεις

Απόδοση Ναπολέων Λαπαθιώτης

΄Ινδικτος


Δεν υπάρχουν σχόλια: