Κυριακή 17 Μαΐου 2015
Τετάρτη 13 Μαΐου 2015
Δευτέρα 4 Μαΐου 2015
σονέτο
το ξέρω πως
πεθαίνω∙ κι αν στην απονιά σου
δεν είμαι
πιστευτός, πιο σίγουρο είναι ακόμα
πως κάλλια θα
με δεις μπρος σου νεκρό στο χώμα,
παρά πως θε
να ζω χωρίς τον έρωτά σου.
μα όταν στης
λησμονιάς τα βασίλεια, μακριά σου,
δίχως ζωή και
δόξα πια θα κατεβαίνω,
βαθιά μες στ’
ανοιχτό μου στήθος χαραγμένο
τ’ όμορφο θα
μπορείς να δεις το εικόνισμά σου.
τι αυτό το
φυλαχτό κρατώ πάντα μαζί μου
για το χαμό
που μου τοιμάζει η επιμονή μου,
που όλο πιο
σταθερήν ο τρόπος σου την κάνει.
αλί στον που
με μαύρη τρικυμιά αρμενίζει
στις πελαγίσιες
ερημιές χωρίς να ελπίζει
άστρο οδηγό
να δει μηδέ να βρει λιμάνι!
Ο θεός μονάχα
ξέρει αν υπάρχει Δουλσινέα ή αν δεν υπάρχει στον κόσμο, αν είναι φανταστική ή
δεν είναι φανταστική, κι αυτά είναι από τα πράγματα που η πιστοποίηση τους δεν
χρειάζεται να φτάσει ως το τέρμα.
δον κιχώτης
θερβάντες
η αναχώρηση
Έδωσα εντολή να μου φέρουν το άλογό μου από το στάβλο. Ο υπηρέτης δεν με κατάλαβε. Πήγα ο ίδιος στο στάβλο, σέλωσα το άλογό μου και το καβάλησα. Πέρα μακριά άκουσα σαλπίσματα, τον ρώτησα τι σημαίνουν. Δεν ήξερε τίποτα και ούτε είχε ακούσει κάτι. Στην πύλη με σταμάτησε να ρωτήσει: «Που πηγαίνεις, αφέντη;». «Δεν το γνωρίζω» του απάντησα, «μονάχα μακριά από εδώ. Πάντα μακριά από εδώ, μόνον έτσι μπορώ να φτάσω στον προορισμό μου». «Γνωρίζεις λοιπόν τον προορισμό σου;» ρώτησε. «Ναι» απάντησα, «στο είπα ήδη, μακριά-από- εδώ, αυτός είναι ο προορισμός μου». «Δεν έχεις πάρει εφόδια μαζί σου» είπε εκείνος. «Δεν χρειάζομαι» απάντησα, «το ταξίδι είναι τόσο μακρύ, που θα πεθάνω της πείνας αν δεν βρεθεί τίποτα καθ’ οδόν. Καμία προμήθεια δεν θα με σώσει. Ευτυχώς είναι ένα πράγματι αδιανόητο ταξίδι».
franz kafka
διηγήματα και μικρά πεζά
μτφ αλεξάνδρα ρασιδάκη
εκδ ροές
dmitry provotorov
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)