Γυρνάω σπίτι μονίμως λερωμένη
Τα πόδια μου είναι γεμάτα χώματα
Τα χέρια και τα μάγουλα κολλάνε παγωτό
Ποτέ δε θυμάμαι που έχω αποπλανηθεί
Ίσως πηγαίνω σε παιδικές χάρες
Ίσως κυλιέμαι σε χώματα
Και δίπλα στη θάλασσα φτιάχνω κάστρα από λάσπη
Και όνειρο
Κάστρα από λάσπη και όνειρο
Δήμητρα Αγγέλου
Στάζουν Μεσάνυχτα
εκδόσεις Μελάνι
photo Suzan Burnstine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου