…
Το αίμα ανθίζει καθαρό
Μέσα σου ρουμπινί.
Ο πόνος
που εντός του ξυπνάς δεν είναι δικός σου.
Αγάπη μου, αγάπη μου,
Στόλισα τη σπηλιά μας με ρόδα,
Με μαλακά κιλίμια –
Τα τελευταία βικτοριανά.
Άσε τα’ αστέρια
Να κατακρημνίζονται στο σκοτεινό προορισμό τους,
Άσε τα άτομα
Του υδραργύρου που τραυματίζουν να στάξουν
Μέσα στο φρικτό πηγάδι,
Εσύ είσαι ο μοναδικός
Ακλόνητος, επάνω σου ακουμπά το σύμπαν φθονερό.
Εσύ είσαι το μωρό στη φάτνη.
¨Ο Νικ και το κηροπήγιο¨
Sylvia Plath
Ποιήματα
Μετάφραση: Κατερίνα και Ελένη Ηλιοπούλου
Εκδόσεις: Κέδρος
Photo: Bleed (2005) Dan Estabrook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου