χωρίς να πάψει ούτε στιγµή να τραγουδάει…

 

Όταν ένα απόγευµα µου τον σύστησαν, επιτέλους, στα σκαλιά της πλατείας, άλλο δε βρήκα για να πω παρά µονάχα «βιάζοµαι, οι φίλοι µου µισούν να περιµένουν»… κι έφυγα µε λυµένη την εσάρπα µου. Αργότερα έµαθα τι όµορφα που χόρευε στο κέντρο της φωτιάς, µε πόση ακρίβεια, µε πόση τέχνη και σπάνια προσήλωση στην πράξη του, βύθιζε τα µαχαίρια στο λαιµό του: χωρίς µια στάλα αίµα να χυθεί, χωρίς να πάψει ούτε στιγµή να τραγουδάει… Αν δεν ήταν αυτός άντρας για µένα, τότε ποιος; 

(παύση)




…και Ιουλιέτα. 
 άκης δήμου




photo xavier hufkens

χάση

"Εμείς που είμαστε μέρος της περιστροφής έχουμε πληρωθεί σε ολότητα όπως ο δίσκος του φεγγαριού. Ακόμη και στη χάση μας , ακόμη και στις βδομάδες της αστάθειας κανείς δε μας βοήθησε ποτέ να πληρωθούμε, εκτός από το μοναχικό μας δρόμο πάνω στη γη."

rainer maria rilke

photo richard misrach

 

το ζήτημα του αγκαλιάσματος

 ...σχετικά με το ζήτημα του αγκαλιάσματος, θα πρέπει να σας εξηγήσω ότι είχαν αγκαλιαστεί λίγες φορές αμέσως μόλις είχαν συναντηθεί και ότι μια φορά τον είχε σφίξει ριγώντας στην αγκαλιά της για πολλή ώρα για να τον αποχαιρετήσει, πράγμα που τον είχε πείσει ότι δεν ήθελε να τον ξαναδεί, αλλά είχε πέσει έξω, αν και ήταν αλήθεια, ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν, ότι από εκείνη την ημέρα και μετά, κάθε φορά που επιχειρούσε να την αγκαλιάσει, εκείνη σταύρωνε τα χέρια και τον προσπερνούσε, οπότε κι αυτός,  αηδιασμένος στη σκέψη ότι της γινόταν φορτικός, έπαψε να προσπαθεί, μην ξέροντας για πόσο καιρό θα ήταν σε θέση να ελέγξει τον εαυτό του, ενώ ταυτόχρονα γνώριζε, με μια σχεδόν εκστατική υπερηφάνεια, ότι θα μπορούσε να συγκρατηθεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του, αν του το ζητούσε εκείνη ή αν το προσδοκούσε από αυτόν. Ύστερα από τρεις τέσσερεις ημέρες βρήκε το θάρρος να τη ρωτήσει γιατί δεν μπορούσε πλέον να την αγκαλιάσει, κι εκείνη, ισιώνοντας τα μαύρα μαλλιά της, τον διαβεβαίωσε ότι μπορούσε∙ όλα ήταν μια παρεξήγηση∙ εκείνη πίστευε ότι αυτός δεν ήθελε. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο χαρούμενος αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή. Επιπλέον, τη ίδια μέρα είχε τη εξαιρετική τύχη να την συναντήσει δύο φορές∙ και τη δεύτερη φορά την αγκάλιασε σφιχτά∙ όλη την υπόλοιπη μέρα πετούσε στα ουράνια.


...κι εφόσων οι περιστάσεις υπαγόρευαν ότι η αφοσίωσή του θα έπρεπε να εκδηλώνεται λίγο πολύ εν τη απουσία της, ευχόταν να οδηγηθεί στην τρέλα, ώστε να μπορεί να ζει σε έναν κόσμο όπου εκείνη θα ήταν πάντα μαζί του.





κεντική ευρώπη
(έκσταση)
γουίλλιαμ τ. βόλμαν 




photo alexander chernogrivo

still life with wound

-δεν είναι τίποτα
με γρατζούνισε το καπάκι
-το καπάκι;
-το καπάκι του φέρετρου




ψεύτης ήλιος

μιχαλκόφ





photo dan estabrook - still life with wound

επαναστάτες

Αφήγηση που αναφέρει ότι το άναμμα του αι-
σθήματος του το προκάλεσε με την επιμονή της 
η Αλεπού, χαρίζοντάς του ένα γλαστράκι με θαυ-
μάσια κυκλάμινα και τα έτι θαυμασιότερα χείλη
της για ένα φιλί.
Ο καημένος εξακολουθεί να απορεί γιατί εκείνο
το φιλί δεν είχε δεύτερο, και του πονάει ολόκληρο
το σώμα του βυθισμένο στη φτώχεια, που τον
μειώνει σε σημείο που να καμαρώνει όσους πιά-
νουν το τουφέκι και γίνονται επαναστάτες, να χα-
λάσουν αυτόν τον ψεύτικο κόσμο, για έναν άλλο
καλύτερο, όπου, δίχως βέβαια να το λέει, πιστεύει
με όλη του τη δύναμη πως θα έχει όσα φιλιά θέ-
λεις







ν. γ. πεντζίκης
αρχιτεκτονική της σκόρπιας ζωής 




photo jindrich streit